Ergens onderweg was ze zichzelf verloren. Het niet kloppende gevoel begon met een zachte druk op een plek diep van binnen, maar werd een steeds groter wordende voelbare duw. Steeds meer merkte ze dat ze niet haar eigen pad aan het bewandelen was, maar het pad volgens goedkeuring van de ander. Het pad van hoe het hoorde. Hoe het was afgesproken. Ze had toch immers ‘ja’ gezegd tegen het in voor en tegenspoed? En die belofte had ze zichzelf maar al te goed ingeprent. Toch voelde ze dat de groei uit de relatie was en dat het draadje dat de verbinding maakte tussen hun beide steeds dunner werd. Totdat het op een nacht knapte.
Aan het prachtige gezin lag het niet. Dolgelukkig is ze met haar zoon en dochter en ook met de vader van haar kinderen had ze op vele vlakken niets te klagen. Maar toch. Diep van binnen klopte het niet.
Wat doe je dan? Durf je trouw te blijven aan je eigen gevoel en ga je je eigen weg waarvan je geen idee hebt hoe die eruit zal gaan zien? Of kies je voor het veilige pad inclusief het niet kloppende gevoel en ga je daar mee aan de slag of maak je geen keuze en blijf je hangen waardoor je zelf steeds minder vrolijk wordt?
Als je voor deze keuze staat, voelt dat als een bijna onmogelijke keuze. Het ‘vreet’ aan je. Want als moeder of vader wil je je gezin niet verlaten, maar als de liefde tussen de partners, of één van de partners over is, verlaat je ook jezelf steeds meer wanneer je wel blijft.
Toch is geen keuze maken nog lastiger. Dit omdat je dan in het midden blijft staan en eigenlijk niet voor of achteruit kan.
Hoe zou het zijn om in eerste instantie te kijken waar de twijfel werkelijk over gaat. Wat ligt er ten grondslag. Dat delen geeft al zoveel meer ruimte in jezelf. En mocht je de knoop doorhakken, wat zijn dan de mogelijkheden? Kan de vorm van het gezin zo veranderen dat een goede ouderschapsrelatie behouden kan worden, maar de liefdesrelatie op een respectvolle manier los gelaten kan worden? Dit kan natuurlijk niet meteen, maar heeft tijd, beleid, aandacht en bewustwording nodig.
Laten we starten met jezelf de ruimte en tijd te geven om alle emoties er te mogen laten zijn die je nu gevangen houden. Niet door een wijzende vinger naar de ander, maar met mildheid te gaan kijken, voelen en ervaren wat dit hele proces met jou doet. Hier begeleid ik je bij. Laat hier je e-mail adres achter en ik neem contact met je op.
