Wellicht zijn de draken in ons leven
Uiteindelijk prinsessen
Die er in angst en beven slechts naar haken
Ons eenmaal dapper en schoon te zien ontwaken.
Wellicht is alles wat er aan verschrikking leeft
In diepste wezen wel niets anders dan iets
Wat onze liefde nodig heeft
Rainer Maria Rilke
Prachtig gedicht van Rainer Maria Rilke. Het raakte mij omdat, zeker in deze tijd, er met één vinger zo makkelijk gewezen wordt naar de ander, degene die niet deugd. Degene die dingen doet die jou niet bevallen. Ik zie het mezelf ook doen en tegelijkertijd besef ik mij dat er vier vingers naar mezelf wijzen. Au. Alles begint bij jezelf. We dragen allemaal draken en prinsessen in ons. Het gaat erom durf je beide te omarmen. Want hoe kijk je naar jezelf? Oordelend of met zelfrespect? Durf je te kijken naar je eigen aandeel en daar ook wat mee te doen? Wat zijn de pijnpunten die aangewakkerd worden bij jezelf wanneer je je kritisch uit over de ander. En wat raakt jou wanneer iemand kritisch is op jou? Waar schiet je zelf tekort? Wat is het wat er bij je triggert?
Er gaat op een dag veel goed en soms gaat er ook wat mis (vaak is dat hetgeen wat niet voldoet aan jouw verwachting). We leggen alleen de nadruk vooral op wat er mis gaat. En die nadruk wordt daar steeds meer op gelegd, lijkt wel. Mij geeft dat een benauwd gevoel. Je hoeft alleen maar naar het nieuws te kijken om je dat te beseffen. (daarom kijk ik daar ook niet meer naar..) Een en al ellende… Het eenzijdig wijzende vingertje zwaait daar behoorlijk rond. De reden daarvan is, naar mijn idee, dat het ons namelijk klein houdt. Angst verlamd. En door maar te strooien met negativiteit ben je een gewaarschuwd mens. Je wilt niet dat jou dit overkomt en past je dus liever maar aan en neemt het aan voor waar. Dat zijn, mijn inziens, drakenstreken. En tja, voor wie ben je eerder bang; de draak of de prinses?
Wat als het nieuws zich zou richten op al het positieve in de wereld? Op dat wat wel goed gaat. Wat zou dat met ons doen? Zouden we dan ook meer durven? Zouden we meer zelfvertrouwen krijgen en meer vertrouwen hebben in de ander? En ja, er is leed in de wereld. Helaas. Maar er is ook veel wat er goed gaat. Kijk eens naar vandaag. Wat gaat er goed vandaag? Het is maar waar je je aandacht op richt. Vandaag richt ik mij op de prinsessen; de bloemen die geuren, de bijen die zoemend van bloem naar bloem trekken, de zon die mijn huid verwarmt, de honden die mij begroeten, de lach van de kinderen na een leuke grap. Ik kan de wereld niet redden en al het leed niet verzachten, het is te groot. Maar wat ik wel kan doen is mij focussen op het kleine om mij heen en daar zo goed mogelijk mee om gaan. Te beginnen bij mezelf. Aandacht geven aan wat is. Zelfliefde. Maar ook mezelf steeds de vraag stellen wanneer mijn wijsvinger al dan niet licht trillend naar de ander wil uitreiken: wat zegt dit over mij? En stel dat alle ‘draken’ dat zouden doen, zouden we dan alleen nog maar prinsessen hebben? En nog lang en gelukkig verder leven?
Wie weet…
Maaike
