4

Zo’n dag dus…

990 keer bekeken
Lees tijd: 3 minuten

Nee, dit is inderdaad niet de meest charmante foto van mij, maar wel één zoals het soms voelt.
Want misschien herken je dit ook wel: Dat je ‘s ochtends wakker wordt en denkt; het is hier nog wel erg lekker warm, dat je een klap op de wekker geeft (ja, die bestaan nog) en dat je je nog eens omdraait. En dat je dan daarna wakker schrikt en je met een hoge bloeddruk en dito hartslag uit je bed springt en dan de dag verder met klotsende oksels achterna rent. Zo’n dag.

Zo’n dag waarop het de hele dag regent. En je weet dat je hond het niet de hele dag gaat volhouden om binnen te blijven. Zo’n dag ook dat de kinderen te kennen geven te gaan smelten als ze geconfronteerd worden met drie spetters regen en of je ze daarom alsjeblieieieieieft naar school wilt brengen met de auto. En dat je ze nog gelooft ook. En dat je dan nog meer moet haasten om ze op tijd af te kunnen leveren. En dat je dan terug komt en snakt naar een kop koffie maar de koffiecups op zijn omdat zoonlief met net een vlassnor boven z’n lip tegenwoordig ook koffie drinkt. Jouw koffie. Zo’n dag dus.

En dat je je dan ineens bedenkt dat je je nog helemaal niet had opgemaakt, je in de spiegel kijkt en beseft: zo ben ik dus net naar school gereden.
Met je mascara onderaan je wang… Terwijl je de leukste (en knapste) vader van de school net precies op dat moment tegen het lijf liep. Zucht. Zo’n dag.

En dat je dan zo’n stemmetje in je oor hoort sissen: de was, de was, de was. JA! De was was.
Waarom doet de was nooit z’n naam eer aan? Was. Verleden tijd. En dat je dat stemmetje dan toch maar weer volgt, volgzaam als je bent.
En dat je tijdens de was vouwen weer tig sokken kwijt blijkt te zijn. Juist. Zo’n dag.

Dat je vervolgens naar beneden loopt en je ziet dat je hond op springen staat en dat je dus naar buiten moet terwijl het stroomt van de regen. Je haar smeekt dat ze snel piest en poept. Maar dat je aan haar neus al ziet dat dat dus niet gaat gebeuren. En dat hond na 15 minuten pas poept en jij in de stromende regen de drol met je wie-dat-ooit-uitgevonden-heeft *&%%%& -poepzakje probeert te vangen.
En dat je dan weer als een verzopen kat binnenkomt en de hond zich even lekker gaat uitschudden terwijl je net had gedweild. Zo’n dag.

En dat je dan ‘s avonds eindelijk in bed ligt en probeert nog drie dingen te verzinnen waar je dan dankbaar voor moet zijn om in je dankbaarheidsboekje te zetten, maar daar gek genoeg even niet op komt. Herkenbaar zo’n dag? Fijn.

En weet je wat nou de grap is? Zo’n dag is eigenlijk heel normaal. We willen het alleen niet zo accepteren dat er dagen tussen zitten die er niet zo ‘oh happy day’-erig’ uit zien. Of we denken dat we de enige zijn omdat op Instagram iedereen vandaag een #fantastische dag lijkt te hebben. Maar hé, niets is wat het lijkt.
Een off day is juist positief omdat de kans groot is dat je de volgende dag wel weer rimpelloos wakker kan worden… Nou ok, redelijk in vorm dan, maar dat je wel relaxed wakker wordt en dan kunt lachen om de dag van gisteren. En dat je je weer realiseert dat je leeft. En vandaag weer mag (be)leven. Wat een geluk! Dus.

Fijne dag!

.

.

Maaike Boersma is sparringpartner, bewustmaker en therapeut. Ze is met haar praktijk gevestigd in Olst maar neemt mensen ook mee naar buiten voor een Walk & Talk.
Ze richt zicht voornamelijk op ZZP-ers, ondernemers en mensen die een drukke en verantwoordelijke baan hebben binnen een bedrijf. Daarnaast schrijft ze graag blogs.
Verbinding is het woord dat hoog op haar kernwaardenlijstje staat.

maaike boersma

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *