De lente dient zich voorzichtig aan. Hoewel maart z’n staart nog roert, zie je de knoppen aan de takken klaar staan om open te springen. Lente! Het kriebelt.
Het is mijn meest favoriete seizoen. Voor mij gaat deze tijd over opleven. Na de rust, stilte, het naar binnen gekeerd zijn en diep in de knop zitten, leent deze tijd zich ervoor om de energie naar buiten te brengen. Uit de knop. Je hoort het ook om je heen: ‘Ik heb zin om weer naar buiten te gaan, lekker de tuin in!’ Als je buiten om je heen kijkt, zie je in dit seizoen ook duidelijk dat alles komt en gaat zoals het komt en gaat.
Zo stond ik met mijn neus boven op een magnolia tak. De zachte bruine schil die de nog witte ingepakte magnolia blaadjes beschermd, wordt voorzichtig aan de kant gedrukt. Alsof het wil zeggen: Het is mijn tijd om te ontvouwen. Ja, deze bloem staat te popelen om zichtbaar te worden. Als ik verder kijk, zie ik takken vol knoppen zitten. Dat belooft wat! Toch zit er ook verschil in. Want waar de ene knop niet kan wachten om open te springen, zit een andere bloem nog diep weggedoken in de fluwelen schil van de knop. Deze heeft duidelijk nog bescherming, voeding, warmte en licht nodig voordat deze ook de sprong naar buiten gemaakt kan worden. Alhoewel het natuurlijk ook kan gebeuren dat de knop dicht blijft, niet tot bloei komt en uiteindelijk afsterft.
Zo kun je de mens ook in deze ‘spring’tijd zien. De één is vol energie en kan niet wachten om, bij wijze van spreken, huppelend aan de slag te gaan, terwijl de ander denkt: mij niet bellen. Misschien herken je het bij jezelf of bij iemand in je omgeving: je voelt dat de energie niet stroomt en de knop of beter gezegd de knoop vast zit. Dit kan allerlei redenen hebben, maar er zijn in ieder geval allerlei gedachten of sensaties in het lijf te voelen die maken dat het niet lukt om te ontvouwen en daardoor niet tot uiting te komen. De energie is laag, er valt weinig te lachen en eigenlijk weet je niet hoe die kno(o)p van binnenuit geopend moet worden. Het stagneert de groei en bloei van deze persoon. En dat is jammer!
Om niet in de kno(o)p te blijven zitten en daardoor de lente geruisloos voorbij te laten gaan, is het fijn als iemand van buitenaf een zetje kan geven in de zin van: luisteren naar je verhaal, achterhalen wat maakt dat je in de kno(o)p zit en op die manier bewustwording op gang brengt, waardoor er weer groei mogelijk is. Want dat is natuurlijk de bedoeling van de mens: je talenten te laten groeien, waardoor je vol in bloei komt te staan. Net zoals de Magnolia die op het punt staat om vol in bloei te komen. Dat wordt genieten!
Groet,
